Μην αποκαλύπτετε τους στόχους και τα όνειρα σας.

StartFragment

Σκεφτείτε παρακαλώ όλοι τον μεγαλύτερο προσωπικό σας στόχο. Φανταστείτε πως παίρνετε την απόφαση τώρα πως θα το επιδιώξετε. Φανταστείτε να λέτε σε κάποιον που μόλις γνωρίσατε τα σχέδιά σας. Φανταστείτε τα συγχαρητήρια και την εκτίμησή τους για σας. Δεν είναι ωραίο που το βγάλατε από μέσα σας; Δεν νιώθετε ήδη πιο κοντά στο στόχο, σχεδόν σαν να ταυτίζεται πλέον μαζί σας;

Δυστυχώς λοιπόν: έπρεπε να είχατε κρατήσει το στόμα σας κλειστό, γιατί αυτό το ευχάριστο συναίσθημα, θα μειώσει τις πιθανότητές σας να πετύχετε. Πολλά τεστ ψυχολογίας έχουν αποδείξει ότι το να λέμε σε κάποιον το στόχο μας μειώνει τις πιθανότητες να συμβεί. Κάθε φορά που έχετε ένα στόχο, υπάρχουν κάποια βήματα που απαιτούνται, κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει για να τον πετύχετε. Ιδανικά, δεν πρέπει να ικανοποιηθείτε μέχρι να ολοκληρώσετε τη δουλειά. Όταν όμως πείτε σε κάποιον το στόχο σας, και τον αναγνωρίσουν, οι ψυχολόγοι το αποκαλούν κοινωνική πραγματικότητα. Το μυαλό ξεγελιέται και αισθάνεται πως σχεδόν τα κατάφερε. Και μετά, καθώς νιώθετε αυτή την ικανοποίηση, μειώνεται το κίνητρο και η απαραίτητη σκληρή δουλειά. Κάτι που είναι αντίθετο με την κοινή αντίληψη ότι μοιραζόμαστε τους στόχους με τους φίλους μας, σωστά; Ώστε να μας συμπαραστέκονται.

Ας δούμε τις αποδείξεις.

►1926, Ο Κέρτ Λέβιν, πατέρας της κοινωνικής ψυχολογίας, το ονόμασε "υποκατάσταση." ►1933, η Βέρα Μάλερ ανακάλυψε, πως όταν οι άλλοι αναγνώριζαν το στόχο, στο μυαλό έμοιαζε πραγματικότητα. ►1982, ο Πίτερ Γκόλγουιτσερ έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό. ►2009 έγιναν κάποιες νέες δοκιμές που δημοσιεύτηκαν.163 άνθρωποι σε 4 διαφορετικά τεστ. Όλοι έγραψαν τους προσωπικούς τους στόχους. Οι μισοί ανακοίνωσαν σε όλους την αφοσίωσή τους στο στόχο, και οι μισοί όχι. Δόθηκε σε όλους μία εργασία 45 λεπτών που θα τους οδηγούσε στο στόχο τους, και τους είπαν πως μπορούν να σταματήσουν όποτε θέλουν. Όσοι κράτησαν το στόμα τους κλειστό δούλεψαν και τα 45 λεπτά, κατά μέσο όρο, και όταν ρωτήθηκαν στη συνέχεια, ένιωθαν πως έχουν ακόμη αρκετή δουλειά για να πετύχουν το στόχο τους. Εκείνοι όμως που τον ανακοίνωσαν παραιτήθηκαν σε 33 λεπτά κατά μέσο όρο, και όταν ρωτήθηκαν στη συνέχεια, ένιωθαν πως ήταν πολύ πιο κοντά στο στόχο τους.

Αν αυτό είναι αλήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε; Θα μπορούσατε να αντισταθείτε στον πειρασμό να ανακοινώσετε το στόχο σας. Να καθυστερήσετε την ικανοποίηση που φέρνει η κοινωνική αποδοχή. Μπορείτε να καταλάβετε πως το μυαλό σας μπερδεύει τα λόγια με τις πράξεις. Αν όμως έχετε την ανάγκη να μιλήσετε για κάτι, μπορείτε να το θέσετε με ένα τρόπο που δεν σας δίνει ευχαρίστηση, όπως, "Θέλω πραγματικά να τρέξω στον μαραθώνιο, οπότε χρειάζεται να προπονηθώ 5 φορές την εβδομάδα, και θα ξεσκιστώ να τα καταφέρω, εντάξει;" Οπότε την επόμενη φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να πείτε το στόχο σας....προσοχή....