Επιχείλιος έρπητας

Ο έρπης είναι ένας ιός γνωστός εδώ και 25 αιώνες με πρώτο τον Ιπποκράτη να του δίνει την πρώτη ονομασία ερμηνεύοντας την συμπεριφορά των συμπτωμάτων που προκαλούσε αναφερόμενος σε ως «έναν ιό που έρπει».

Πρόκειται λοιπόν για μία οικογένεια ιών με πάνω από 150 στελέχη. Τον άνθρωπο τον αφορούν οκτώ από αυτά τα στελέχη και πιο πολύ δύο τύποι: ο HSV1 (έρπης τύπου 1) που συνήθως προκαλεί τον επιχείλιο έρπη (στα χείλη και στο στόμα) και ο HSV2 (έρπης τύπου 2) που συνήθως προκαλεί τον έρπη γεννητικών οργάνων.

Άλλα τύποι είναι ο έρπης ζωστήρας που στην παιδική-βρεφική ηλικία προκαλεί ανεμοβλογιά και ο ιός Epstein-Barr που προκαλεί την λοιμώδη μονοπυρήνωση, τη λεγόμενη “ασθένεια του φιλιού”. Οι ιοί είναι παράσιτα. Επιτίθενται στα κύτταρα, εισχωρούν μέσα τους και ζουν εις βάρος τους με σκοπό να αναπαράγονται. Αυτό κάνει και ο έρπης.

Πιο συγκεκριμένα προσβάλει τα επιθηλιακά κύτταρα του στόματος πριν μεταφερθεί μέσα στο νευρικό ιστό και το πρόσωπο, όπου παραμένει τελικά. Ο ιός μέχρι να δραστηριοποιηθεί παραμένει αδρανής μέσα στα νεύρα των χειλιών και του δέρματος του προσώπου.

Μόλις δραστηριοποιηθεί, εμφανίζεται κλινικά με επώδυνες φλύκταινες κυρίως στην περιοχή της μύτης και των χειλιών. Σ' αυτή τη φάση είναι επικίνδυνη η μετάδοσή του σε άλλα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων και των ματιών και τότε ακριβώς απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ο δύο στους τρεις φορείς του ιού δεν γνωρίζουν ότι τον έχουν διότι δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Ο επιχείλιος έρπης εκδηλώνεται συνήθως από το στρες, την κόπωση, το κρυολόγημα, τη γρίπη, την εμμηνορρυσία, την εγκυμοσύνη και τις ακραίες καιρικές συνθήκες διότι οι καταστάσεις αυτές μειώνουν την ισχύ του ανοσοποιητικού συστήματος.

Θεραπεία μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί και αυτό κυρίως οφείλεται στο ότι ο ιός παραμένει στα κύτταρα και όχι στο αίμα γι’ αυτό είναι δύσκολο να βρεθεί εμβόλιο που να τον εξοντώσει. Δυστυχώς, οι αλοιφές που κυκλοφορούν στα φαρμακεία δεν κάνουν πολλά πράγματα όσον αφορά την μείωση των συμπτωμάτων.

Εύκολοι τρόποι για γρηγορότερη επώαση

1.Αποφεύγετε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε αργινίνη

Τέτοιες είναι ο καφές, η σοκολάτα, οι ξηροί καρποί, η βρώμη, οι σταφίδες, το ψωμί ολικής αλέσεως, το καστανό ρύζι, η καρύδα και οι φακές. Η αργινίνη είναι ένα αμινοξύ που παρέχει την «τροφή» που είναι αναγκαία για την επιβίωση του ιού του έρπητα.

2.Αποφεύγετε φρούτα με υψηλή περιεκτικότητα σε κιτρικό οξύ

Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και το γκρέιπφρουτ.

3.Καταναλώνετε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λυσίνη

Τέτοιες τροφές είναι το τυρί, το κοτόπουλο, τα αυγά, τα ψάρια, το γάλα, οι πατάτες, το βόειο κρέας, η μαγιά μπύρας, το γιαούρτι, τα λάχανα, το αβοκάντο, η παπάγια, το μάνγκο, τα βερίκοκα, τα μήλα, τα σύκα, και τα παντζάρια. Η λυσίνη βοηθά στην καταπολέμηση του έρπητα, και βοηθάει στην πρόληψη της εξάπλωσης του.

4. Γιατροί προτείνουν την τοπική χρήση επιθεμάτων με καθαρό οινόπνευμα που μπορεί να καταστείλει τον έρπη στην έναρξή του. Ειδικά επιθέματα διατίθενται στα φαρμακεία και είναι όντως χρήσιμα.