Το μελισσόχορτο (ή Melissa officinalis), γνωστό και ως μέλισσα ή βάλσαμο λεμονιού, ανήκει στην οικογένεια της μέντας.

Το μελισσόχορτο καλλιεργήθηκε αρχικά στη Νότια Ευρώπη, σήμερα όμως είναι πλέον γνωστό σε όλο σχεδόν τον κόσμο, ενώ στη χώρα μας ευδοκιμεί σε βουνοπλαγιές αρκετών περιοχών. Ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και αναφέρεται από τους Πλίνιο, Θεόφραστο και Διοσκουρίδη με τις ονομασίες μελόφυλλον, μελίτταιον και μελίτιον. Για περισσότερο από 2000 χρόνια, το μελισσόχορτο ήταν πολύτιμο συστατικό πολλών ελιξηρίων της ζωής, ενώ ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στον τον Αβικέννα, Άραβα γιατρό του 11ου αι. Επί αιώνες ήταν δημοφιλές ως αποτελεσματική θεραπεία για τη μελαγχολία, το λήθαργο, την κακή μνήμη, αλλά και ως βοήθημα για την αποκατάσταση της νεανικής «ζωτικότητας». Οι μοναχοί του μεσαίωνα έβαζαν μελισσόχορτο μέσα σε «τονωτικά» που «ανακούφιζαν την καρδιά», για να δυναμώσουν την καρδιά και να τονώσουν τη διάθεση. Το νερό των Καρμελιτών, – ένα παρασκεύασμα του 17ου αι. που έφτιαχναν οι μοναχές του τάγματος των Καρμελιτών για δυναμωτικό και κατευναστικό των νευρικών πονοκεφάλων και της νευραλγίας, συνδύαζε μελισσόχορτο με φλούδα λεμονιού, μοσχοκάρυδο και ρίζα αγγελικής.

Περιέχει ευγενόλη, σιτράλη Α & Β, κοπαίνη, καφεικό οξύ, θυμόλη, ουρσολικό οξύ, λιναλοόλη, λουτεολίνη, ροσμαρινικό, γερανιόλη, γερανιάλη, καρυοφυλλένιο και

σιτρονέλα. Στα τελευταία τρία αποδίδεται και το άρωμά του.

​

Αντισπασμωδικό, αντιφλεγμονώδες και με ισχυρή  αντιμικροβιακή δράση. Η αντιβακτηριακή και αντισταμινική του δράση καθιστά το μελισσόχορτο άριστη θεραπεία για μολύνσεις και αλλεργίες, όπως το έκζεμα και φλεγμονώδεις παθήσεις των ματιών.

Συμβάλλει στη μακροζωία επειδή είναι σωματικό και πνευματικό διεγερτικό.

Τονωτικό για την καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα προκαλώντας διαστολή των περιφερειακών αγγείων, βοηθώντας  έτσι στην μείωση της πίεσης του αίματος.

Θεωρείται πολύ σημαντική η συμβολή του στην καταπολέμηση των ιών. Έρευνες επιβεβαιώνουν μάλιστα την αποτελεσματικότητά του σε περιπτώσεις επιχείλιου έρπητα.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εμπύρετες παθήσεις όπως η γρίπη.

Ανακουφίζει τους σπασμούς του πεπτικού σωλήνα και χρησιμοποιείται στη φυσώδη δυσπεψία. Τονώνει το πεπτικό σύστημα και είναι καλό χωνευτικό, ιδιαίτερα σε κακή χώνεψη από νευρικότητα. Μελέτες έδειξαν πως η κατανάλωση του προστατεύει από τα έλκη. Πιο συγκεκριμένα, η κατανάλωση Μελισσόχορτου φάνηκε να αυξάνει την έκκριση προσταγλαδίνης Ε2 και βλεννίνης από τον οργανισμό και τη μείωση της έκκρισης οξέων.

Έχει αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε νευρικές κρίσεις, νευρασθένειες και υστερίες. Πρόκειται για φυτό εξαιρετικά αποτελεσματικό σε περιπτώσεις αϋπνίας, έντονου στρες, έντασης και ευερεθιστότητας, ενώ μπορεί να βοηθήσει ακόμα και άτομα με κατάθλιψη, χάρη στις καταπραϋντικές και χαλαρωτικές του ιδιότητες. Κλινικές μελέτες έδειξαν πως η δράση του αυτή οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο ροσμαρινικό οξύ (rosmarinic acid) που περιέχει το βοτανο. Πρόσφατη έρευνα σε φοιτητές έδειξε πως η κατανάλωση Μελισσοχορτου μείωνε σημαντικά το stress κατά τη διάρκεια των εξετάσεων - οδηγώντας σε καλύτερη συγκέντρωση και επιδόσεις (για ως και 6 ώρες μετά τη κατανάλωση).

Μειώνει το άγχος και τη μελαγχολία επειδή επηρεάζει το τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ψυχική διάθεση.

Είναι σπασμολυτικό, σε νευραλγίες προσώπου, δοντιών και αυτιών. Επίσης ρυθμίζει τα έμμηνα σε περιπτώσεις δυσμηνόρροιας και πόνων.

Θεωρείται καλό τονωτικό του εγκεφάλου και εφιδρωτικό. Το μελλισόχορτο καθαρίζει το μυαλό, αυξάνει την αντίληψη και ενισχύει τη μνήμη, έχει αποδειχθεί βοηθητικό σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ.

Χάρη στην ιδιότητά του να δρα κατά των πόνων στις νευρικές απολήξεις, το μελισσόχορτο συστήνεται σε ανθρώπους με πονοκεφάλους, ημικρανίες και άλλους πόνους (π.χ. πόνοι περιόδου, πονόδοντος, εντερικοί κολικοί).

Το βάλσαμο του μελισσόχορτου θεωρείται επίσης ότι ηρεμεί τον υπερκινητικό θυρεοειδή αδένα (νόσος Graves).

Ιδανικό για δίαιτα.

Τέλος, θεωρείται ιδιαίτερα χρήσιμο σε αμοιβάδες και άλλα παράσιτα των εντέρων.

 

Δράση κατά του έρπητα

Σε έρευνα του πανεπιστημίου του Μέριλαντ ερευνητές  ανακάλυψαν ότι το μελισσόχορτο είναι αποτελεσματικό ενάντια στην ερυθρότητα της περιοχής που βρίσκεται ο επιχείλιος έρπητας, ενώ το πρήξιμο αρχίζει και υποχωρεί μόλις μέσα σε δύο ημέρες. Η ανακούφιση από τα συμπτώματα του έρπητα είναι άμεση και σημαντική, αν αναλογιστούμε ότι χρειάζεται περισσότερες από 10 μέρες για να υποχωρήσει.

Τρόπος παρασκευής διαλύματος: Μισό βάζο με βότανο και το υπόλοιπο με αλκοόλη(ιδανική είναι η βότκα).Καλύψτε το και αφήστε το σε δροσερό,σκοτεινό μέρος. Αναμίξτε 1 δόση διάλυμα,1 δόση νερό βρασμένο που έχει κρυώσει. Έτοιμο το διάλυμα αλλά και το "φάρμακο" για τον έρπη. Το καταναλώνεται τοπικά.

 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Το μελισσόχορτο δεν συνιστάται σε εγκυμονούσες και θηλάζουσες γυναίκες. Ενώ θεωρείται ασφαλές γενικότερα, συχνά αλληλεπιδρά με φάρμακα για τη θεραπεία του θυρεοειδούς. Είναι προτιμότερο η κατανάλωση του να γίνεται μέχρι δυο ποτήρια την ημέρα.

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΦΕΨΗΜΑΤΟΣ

Ως αφέψημα 1 κουταλιά της σούπας μελισσόχορτο σε 300-350ml βρασμένο νερό.